Η παιδεία και η εκπαίδευση είναι δύο διαφορετικά πράγματα που πρέπει να μας απασχολήσουν κάθε ένα μόνο του αλλά και συνδυαστικά. Σε ότι αφορά την παιδεία, στόχος μας πρέπει να είναι η ολόπλευρη πνευματική και συναισθηματική καλλιέργεια των μαθητών/τριών αλλά και η συνολική «αγωγή του πολίτη», δηλαδή η σύγχρονη Πολιτειακή Παιδεία, στο πεδίο της επιστήμης και της τέχνης, με άξονα τις ανθρωπιστικές και δημοκρατικές αξίες. Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, οι εγκύκλιες γνώσεις σε όλους τους τομείς, πρέπει να συμπληρώνονται από την πανεπιστημιακή και τη μετα-λυκειακή τεχνολογική εκπαίδευση, με σταθερές ευκαιρίες επιμόρφωσης, συνδυασμού γνωστικών πεδίων και απόκτησης νέων δεξιοτήτων.
Στο πλαίσιο αυτό, προτείνουμε :

Τέλος το κόστος λειτουργίας του κράτους, το οποίο άμεσα ή έμμεσα επιβαρύνει τη λειτουργία της οικονομίας, η κατάρρευση των εθνικών υποδομών (έλλειψη εθνικών οδών εστιασμένων στις εμπορικές μεταφορές, έλλειψη χωροθέτησης βιομηχανικών πάρκων για την ενίσχυση επενδύσεων στον τομέα των logistics, έλλειψη εμπορικού «στόλου οχημάτων») καθώς και η μείωση των επενδύσεων σε παραγωγικούς τομείς οδηγεί στον χαμηλό ανταγωνισμό της ελληνικής οικονομίας αλλά και στη δημιουργία «επιχειρήσεων-καρτέλ». Ταυτόχρονα, η αγοραστική δύναμη, που αποτελεί ποιοτικό δείκτη της Εθνικής Οικονομίας επειδή αποτυπώνει την ικανότητα της οικονομίας να ανταπεξέλθει στην μεταβολή των εξωτερικών και εσωτερικών συνθηκών, συνεχώς μειώνεται. Παρ’ όλες τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης για την «αλλαγή επενδυτικής βαθμίδας», στη σύγκριση των χωρών της ΕΕ  για την σχέση ΑΕΠ και αγοραστικής δύναμης, η Eurostat κατατάσσει την  χώρας στις τελευταίες θέσεις μαζί με την Βουλγαρία.

Στο πλαίσιο αυτό, προτείνουμε:

History &
establishment

Tourism &
visitor guides